Meşrutiyetin İlanı

Meşrutiyetin ilanı ile Osmanlı Devleti’nde padişahın yetkilerine sınırlandırma getirilmiş ve daha akılcı bir yönetim üslubu geçerli olmuştur. Birinci Meşrutiyet, 23 Aralık 1876 yılında II.Abdulhamid tarafından ilan edilmiştir. II. Abdulhamid’in 1877-1878 yılında Rusya savaşında alınan yenilgiyi gerekçe göstermesi ve Meclis-i Mebusan’ı kapatması ile Birinci Meşrutiyet Dönemi de sona ermiştir. II. Meşrutiyet ise 23 Temmuz 1908 yılında kabul edilmiştir. İkinci Meşrutiyet’in sonlanması da 1920 yılında yapılan tasfiye ile gerçekleşmiştir.

• Meşrutiyetin ilanı sonrasında Osmanlı Devleti’nde ilk defa halka seçme ve seçilme hakkı verilmiştir.
• Kanun-i Esasi ile halkın yönetimde söz sahibi olması mümkün olmuştur.
• Mutlakiyet anlayışı sonra ermiş ve Meşrutiyetçi Yönetim Anlayışı geçerli olmuştur.
• Meclis-i Mebusan üyeleri halkı temsil eden kişilerden oluşmuş ve bu şekilde halk Meclis-i Mebusan içinde yer almıştır.
• Kanun-i Esasi içerisinde yer alan padişahın meclisi kapatabilme yetkisinin bulunduğu, insanları sürgüne gönderebilme gibi kararlar kaldırılmıştır.

Meşrutiyet Dönemi

Meşrutiyet yönetimi kendi içerisinde çeşitlere ayrılır.

• Meşru Monarşi
• Parlamenter Monarşi
• Anayasal Monarşi

Adları ile de bilinen Meşrutiyet, hükümdar yetkililerinin halk ve meclisin ortak karar ile seçilmesini benimseyen bir yönetim biçimidir. Birinci Meşrutiyet döneminde devletin anayasası Kanun-i Esasi ve yürütme organı da padişah olmuştur. Birinci Meşrutiyet döneminin fazla sürmemesinin ardından II. Meşrutiyet Dönemi geçerli olmuş ve ilk dönemde yapılamayan her türlü eksiklik bu dönemde yürürlüğe sokulmuştur.

Bir önceki yazımız olan İstiklal Marşı başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.